?“主公，内城<i></i><i></i>！骑马<i></i><i></i><i></i><i></i>！”韩九高八度<i></i>声音，<i></i>王宫<i></i><i></i>响<i></i>。

徐牧脸色惊喜，急急往往宫外走<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>神医入蜀，哪<i></i><i></i><i></i>，<i></i>常威<i></i><i></i>伙，远远便朝<i></i><i></i>招<i></i>。

带<i></i>七八骑<i></i>，<i></i>常威穿<i></i><i></i>身威风凛凛<i></i>黑甲，鹤立鸡群。

徐牧皱<i></i>皱眉，隐约间<i></i>股<i></i>安，萦绕<i></i><i></i><i></i>头。

“韩九，<i></i>告诉司虎，便<i></i><i></i>老友<i></i><i></i>。”

韩九急忙往<i></i>跑。

呼<i></i><i></i>口气，徐牧踏步往<i></i>。

再见<i></i>常威，徐牧<i></i>觉<i></i>恍<i></i>隔世。<i></i><i></i>次，应<i></i><i></i><i></i>拒北狄<i></i><i></i>，<i></i>带<i></i>常威，奔入塞北草原杀进杀<i></i>。

<i></i>此刻，<i></i><i></i><i></i>常威，终归<i></i>褪<i></i><i></i>少<i></i>气，蓄<i></i><i></i>淡淡<i></i>胡须，举<i></i>投足，颇<i></i><i></i>股<i></i>伍<i></i>气。

故<i></i>已非昨<i></i>阿蒙。

“<i></i>东<i></i>！”常威很激<i></i>，<i></i><i></i>马，便朝<i></i>徐牧冲<i></i>。刚近身，便<i></i><i></i>套<i></i>拳拳。

“老<i></i><i></i>死<i></i><i></i>！”

“老<i></i><i></i><i></i><i></i>。”徐牧<i></i>笑<i></i>句。

<i></i><i></i>常威，<i></i>向<i></i><i></i>很放松。

“老虎呢，<i></i><i></i>老虎呢。”

“估摸<i></i>，正哭咧咧<i></i>跑<i></i><i></i>。”

顿<i></i>顿，徐牧抬<i></i>头，缓缓<i></i>口。

“常威，神医<i></i><i></i><i></i>——”