<i></i>北渝<i></i>军师千<i></i>奔袭楚州，已经<i></i><i></i><i></i>月<i></i><i></i>。

楚州<i></i><i></i>线关，千疮百孔<i></i>模<i></i>，依<i></i><i></i><i></i>修葺。<i></i>关<i></i>，<i></i><i></i>立<i></i><i></i>文<i></i><i></i>祠，替<i></i>位硬骨<i></i>蜀将祈福，希望吉<i></i><i></i>相，<i></i>早<i></i>醒<i></i><i></i>。

<i></i>今，暂<i></i>镇守楚州<i></i><i></i>，<i></i>云城将军马毅。<i></i>初<i></i>北渝十几万<i></i>军，虽<i></i><i></i><i></i><i></i>半岛，<i></i><i></i><i></i>整<i></i>楚州<i></i>言，依<i></i><i></i><i></i>场<i></i>灵涂炭<i></i><i></i><i></i>。

<i></i>线关，郡守府。

<i></i>段<i></i>间<i></i>，陈鹊<i></i>直住<i></i>关<i></i>，每<i></i>数次，<i></i><i></i><i></i><i></i>文<i></i>床榻<i></i>，细<i></i>检查<i></i>伤势。

“陈神医，<i></i>何？”

马毅焦急<i></i>问<i></i>。

陈鹊叹<i></i>口气，“便<i></i>先<i></i><i></i>医<i></i><i></i><i></i>，<i></i>文将军，<i></i><i></i>便像<i></i><i></i>尸<i></i>，虽<i></i><i></i>算活<i></i>，<i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候方<i></i>醒<i></i>……即便醒<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>残身。<i></i><i></i>马将军放<i></i>，<i></i><i></i><i></i>将军已经<i></i><i></i>性命<i></i>忧。”

<i></i><i></i>性命<i></i>忧，却仿<i></i><i></i><i></i>死<i></i>。

马毅垂头叹息。

……

<i></i>线，定州。

<i></i>今<i></i>北关<i></i>东关，西蜀<i></i>布<i></i><i></i>重兵。<i></i><i></i>，北渝<i></i><i></i>宛关，<i></i>及壶州<i></i>潼城，<i></i>布<i></i><i></i>重兵。

由<i></i>撕毁<i></i>休战协定，两军<i></i>间，<i></i>常<i></i><i></i>厮杀。<i></i>认真<i></i><i></i>，谁<i></i><i></i><i></i>讨<i></i>便宜。

<i></i>东方敬，<i></i>常胜，此<i></i>两<i></i><i></i>离<i></i><i></i>本营，<i></i>往关城坐镇，针锋相<i></i>。<i></i><i></i>兵力与将士<i></i><i></i>比<i></i>，明显<i></i>北渝更胜<i></i>筹。

今<i></i>，徐牧卸<i></i>袍甲，换<i></i><i></i>便服。<i></i>定州耽误<i></i>间太长，<i></i>需<i></i>赶回<i></i><i></i>，<i></i>江南<i></i>边，<i></i>望<i></i>番<i></i>文。