破晓，硝烟弥漫。

厮杀<i></i><i></i>夜<i></i>定东关，依<i></i>稳稳屹立。反观城<i></i><i></i>北渝<i></i>军，十几阵<i></i><i></i>马，却<i></i><i></i>半点<i></i><i></i>。

连<i></i>云梯车，攻城车<i></i><i></i>，<i></i>死死<i></i>躲<i></i><i></i><i></i>，<i></i>敢冒头。土城<i></i><i></i>井阑，<i></i><i></i>夜<i></i><i></i>射<i></i><i></i>，<i></i>码被射塌<i></i><i></i>半。

原<i></i><i></i><i></i>援军<i></i><i></i>，<i></i>定东关<i></i>战<i></i>，或许便<i></i>转机。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>跛<i></i>根本<i></i><i></i>乎什<i></i>援军<i></i>援军，便<i></i><i></i>死守，让<i></i>寸步难<i></i>。

高舟咬牙切齿。<i></i>方密密麻麻<i></i>尸体，已经让<i></i><i></i><i></i>头皮<i></i>麻。

“军师，鸣金收兵吧！”

申屠冠急忙苦劝，“再打<i></i><i></i>，<i></i>非<i></i>徒增伤亡。”

“<i></i>懂什<i></i>！跛<i></i>快坚持<i></i>住<i></i>！”

高舟怒喝，“<i></i>讲<i></i>很<i></i>次，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>！声东<i></i>击东，跛<i></i>先<i></i>已经<i></i>计，若<i></i><i></i>般放弃，岂<i></i><i></i>惜！”

“<i></i><i></i><i></i>……<i></i><i></i>跛<i></i><i></i>计，<i></i><i></i>军师<i></i><i></i>计<i></i>。”

申屠冠<i></i><i></i><i></i>，终归认真<i></i>口。<i></i>管<i></i>何，<i></i>决<i></i><i></i>坐视<i></i>管，<i></i><i></i><i></i>宛关<i></i>兵力，<i></i>端端<i></i>被耗尽。

“申屠将军，<i></i><i></i>胡<i></i>什<i></i>！<i></i>高舟<i></i>何<i></i><i></i>计！”

果<i></i>其<i></i>，<i></i>听劝<i></i>高舟，<i></i><i></i><i></i>勃<i></i><i></i>怒。

“休<i></i>忘<i></i>，<i></i>申屠冠<i></i><i></i><i></i>介降将，哼！”

申屠冠眸<i></i><i></i>冷。若非<i></i>考虑<i></i>，<i></i><i></i><i></i>宛关<i></i>安稳，<i></i><i></i>真<i></i>立即调头，<i></i>再理<i></i>老匹夫。

“听<i></i>军令，继续攻城！<i></i>北渝<i></i>援军<i></i><i></i>！”

……

<i></i><i></i>明<i></i>晌午，<i></i><i></i>黄昏。