“蜀王<i></i>知，<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。”

“保全<i></i>族。老黄啊，<i></i><i></i>未真正<i></i>怪<i></i><i></i>。<i></i>知晓<i></i><i></i><i></i>法，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>未<i></i>西蜀做<i></i>什<i></i>祸<i></i>。反<i></i>——”

徐牧回<i></i>头，<i></i>向<i></i>北<i></i>方向。

<i></i><i></i>旁边<i></i>黄<i></i>充，眼睛<i></i><i></i><i></i>红。

“喝酒。”

两<i></i>举<i></i>酒碗，<i></i>碰<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i>再<i></i><i></i>，<i></i>何<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候，突<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i><i></i>证，<i></i><i></i><i></i>计。”

“何<i></i><i></i>证？何<i></i><i></i>计？”

黄<i></i>充仰<i></i>头，<i></i><i></i>远处慢慢坠<i></i><i></i>夕阳。

“米<i></i>徒<i></i><i></i><i></i>，蜀王肯定<i></i>猜幕<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i>死，应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怀疑。毕竟，<i></i>今<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>操持<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>粮王黄氏算<i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i><i></i>？”

“<i></i><i></i>。”

黄<i></i>充摇头，“<i></i>很早<i></i>始，<i></i>便知<i></i>，争<i></i><i></i><i></i>很危险<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>祸<i></i>，举族被灭。”

“<i></i>老黄啊，<i></i>选<i></i><i></i>，<i></i>曾知<i></i>……<i></i>西蜀并<i></i>世<i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i>，才<i></i>做将门。韦<i></i><i></i>此，<i></i>亦<i></i><i></i>此。”

徐牧<i></i><i></i>沉默。<i></i><i></i>候<i></i>觉<i></i>，<i></i><i></i><i></i>黄<i></i>充，<i></i>聪明<i></i><i></i>点<i></i>头<i></i>。<i></i>偏偏<i></i>份聪明，让<i></i>提<i></i><i></i>半点敌<i></i>。

“<i></i>刚才<i></i>，<i></i><i></i><i></i>计？”

“正<i></i>。”

“<i></i>便<i></i><i></i>。”

黄<i></i>充捧<i></i>酒碗，<i></i>徐牧<i></i>碰<i></i><i></i><i></i>，悠哉悠哉<i></i>喝<i></i>两口，才慢慢<i></i><i></i>。