袁府门<i></i>，正往回走<i></i>严唐，<i></i><i></i>见徐牧<i></i><i></i>，惊喜<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>。

“怎<i></i>？<i></i>近<i></i>何？”

徐牧露<i></i>笑容。<i></i><i></i>严唐，整<i></i>西蜀<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>份熟悉，徐牧索性让<i></i>任<i></i>吏职。

“<i></i>谢蜀王<i></i>弃，<i></i>重<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>根<i></i><i></i>。”

“<i></i>笑<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>兄弟。”

严唐<i></i>袖抹泪，点<i></i>点头，“今<i></i><i></i>万客街，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>义弟，<i></i>几<i></i><i></i>间，<i></i>约莫做<i></i>噩梦，<i></i>被寒气侵身，<i></i><i></i><i></i><i></i>病倒<i></i>。”

“病<i></i>？”

徐牧皱眉。

“蜀王稍等，<i></i>马<i></i>让<i></i>通传。”

“<i></i>吧。”

徐牧<i></i>神色<i></i><i></i><i></i>冷，<i></i>袁冲入蜀<i></i><i></i>，<i></i>给足<i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>。吃喝<i></i>度，<i></i><i></i>曾亏待<i></i><i></i>。若袁冲真<i></i><i></i>问题，<i></i>东莱<i></i>米<i></i>教<i></i>瓜葛……

徐牧冷冷握住拳头。

“请蜀王入府。”

严唐复<i></i>走<i></i>，眼角<i></i>藏<i></i><i></i>股<i></i><i></i>悲伤。

“严唐，<i></i>入。”

……

等走入府<i></i><i></i>正房，徐牧抬头，才<i></i><i></i>此<i></i><i></i>袁冲，正苍白<i></i>脸色，撑<i></i>身<i></i><i></i><i></i>床榻，约莫<i></i>受<i></i>住风，隐约<i></i><i></i><i></i>颤抖。

“袁冲拜见蜀王。”

“贤侄，<i></i><i></i>吧。听<i></i>贤侄<i></i>病，<i></i><i></i>放<i></i>，才特<i></i><i></i><i></i><i></i>趟。孙勋，派<i></i><i></i>陈神医请<i></i><i></i>。”