夜尽<i></i>明，久久<i></i>见曙光。<i></i><i></i>久，却<i></i><i></i><i></i>让黄<i></i>充惊喜<i></i>声音。

“<i></i>雨<i></i>，<i></i>雨<i></i>！”

秋汛将至，必<i></i><i></i>雨季先<i></i>。<i></i>雨水，虽<i></i>提<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>西蜀<i></i>言，<i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜<i></i>。

“<i></i><i></i><i></i>利，羊倌哪怕<i></i><i></i><i></i>再<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挽回<i></i>。<i></i>愿<i></i>早<i></i>决断，带<i></i>百姓退回高<i></i>。”

黄<i></i>充站<i></i><i></i>，伸<i></i><i></i>，将草棚外<i></i>雨水，慢慢接<i></i>掌<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>计，<i></i>秋汛<i></i>危机<i></i>，<i></i><i></i><i></i>加固河堤，<i></i>刚凿内河，正<i></i>搭建<i></i>巨<i></i>船坞，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>弃<i></i><i></i>。

……

“吾<i></i>甘<i></i>啊。”

荀平<i></i>仰头，<i></i><i></i><i></i><i></i>急落雨水，止<i></i>住<i></i>痛哭<i></i><i></i>。被青凤拖<i></i><i></i>间，雨水已至，秋汛将<i></i>，<i></i>已经<i></i><i></i>任何<i></i>机<i></i>。

<i></i><i></i>计，便仿佛<i></i><i></i>量身定做<i></i><i></i>，结结实实<i></i>挨<i></i><i></i><i></i>棍。

“军师，<i></i>请保重身<i></i>。”

蒋蒙站<i></i><i></i>边，语气<i></i><i></i><i></i>甘。便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>慎，便全盘皆输<i></i>。

“军师，若<i></i><i></i><i></i><i></i>办法，将船坞保住。”

“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>凿内河，船坞外<i></i><i></i>势，已经<i></i><i></i>片平坦。<i></i>河堤，却<i></i><i></i><i></i>加固<i></i>。”

蒋蒙叹<i></i>气。

“蒋将军，吾遭<i></i><i></i><i></i>计，乃<i></i>咎由<i></i>取，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>祸民。便先带<i></i>百姓与将士，退<i></i>安全<i></i><i></i>位置。”

荀平<i></i>痛苦闭目，“<i></i>即刻<i></i>书请罪。皆<i></i><i></i><i></i>慎<i></i><i></i>，才导致<i></i>场<i></i>祸啊。”

。