“知晓<i></i>。”

。

贾周<i></i>声叹息，捂<i></i>嘴<i></i>咳<i></i><i></i><i></i>。旁边<i></i>孙勋，急忙取<i></i><i></i>氅，盖<i></i><i></i><i></i>身<i></i>。

“孙勋，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>封信。若<i></i>撑<i></i>住<i></i>，<i></i>便转交给主公。”

“军师莫<i></i>胡<i></i>，军师长命百岁……呜呜。”

王宫<i></i>，孙勋跪<i></i><i></i>磕头，却<i></i>敢接信。

“韩幸<i></i>将军，已经快<i></i><i></i><i></i><i></i>。主公<i></i>边，<i></i>准备回<i></i><i></i>。军师，莫<i></i><i></i><i></i><i></i>……<i></i>孙勋虽<i></i><i></i><i></i>粗<i></i>，<i></i>听<i></i><i></i>堵。”

“拿<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>重。”

贾周仰<i></i>头，靠<i></i>椅<i></i><i></i>。

“主公<i></i>西蜀啊，虽<i></i><i></i><i></i>问鼎<i></i>势。<i></i>偌<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>占<i></i>其三。北渝势<i></i>，兵力浩浩，战将彪悍，且老仲德<i></i>继<i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i>场，主公<i></i>很难。”

<i></i>管<i></i>疆土，<i></i><i></i>古往今<i></i><i></i>新朝走势，西蜀<i></i><i></i><i></i>任何优势<i></i>言。按<i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i>法，<i></i><i></i><i></i>世<i></i><i></i>拥护，逐鹿称帝方<i></i><i></i>功。

西蜀呢？西蜀<i></i><i></i><i></i>群，愿<i></i>跟<i></i>打<i></i><i></i><i></i>泥腿百姓。连<i></i>军备<i></i>资金，<i></i><i></i><i></i>西域<i></i>办法。

“主公<i></i><i></i>微末，若<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>位登九五，便<i></i>千古<i></i>帝。孙勋，<i></i>真希望，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

“老军师活<i></i>百岁，<i></i>……活<i></i>千岁！”

贾周笑<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>相信，<i></i>七<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>每月八钱<i></i>教书先<i></i>。<i></i>七<i></i><i></i>，<i></i>已经<i></i><i></i>令<i></i>闻风丧胆<i></i><i></i><i></i>毒鹗。

“曹鸿<i></i>边……<i></i><i></i>消息<i></i>？”

缓<i></i>思绪，贾周沉默<i></i><i></i><i></i>口。

“军师，<i></i>未收<i></i>。<i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i>，曹统领很<i></i><i></i>被捕<i></i>。军师<i></i>知，夜枭<i></i><i></i>舌<i></i>藏毒，若<i></i><i></i><i></i>法逃脱，便<i></i><i></i>义<i></i>。恐怕曹统领已经……”