夹攻<i></i><i></i>，<i></i><i></i>几百<i></i>沙狼，<i></i><i></i><i></i>溃<i></i><i></i>军。再加<i></i>头狼被砍，更<i></i>惊<i></i>纷纷逃窜。

偌<i></i><i></i>沙<i></i><i></i>，<i></i>留<i></i>密密麻麻<i></i>狼尸，铺<i></i><i></i>路。

“<i></i><i></i>虎将军呢？”

徐牧收回长剑，松<i></i>口气。

“虎将军……<i></i><i></i>割<i></i><i></i>头狼<i></i>肉，<i></i><i></i>信<i></i><i></i>馊<i></i>。”

徐牧<i></i><i></i><i></i>语。由<i></i>赶路，<i></i><i></i><i></i>带<i></i>太<i></i><i></i>肉食。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>部<i></i><i></i>身<i></i>，干粮<i></i><i></i><i></i><i></i>油饼<i></i>，<i></i><i></i>水吃<i></i><i></i>，<i></i>算<i></i><i></i>滋味。

<i></i>像司虎<i></i><i></i><i></i>，估计<i></i>馋哭<i></i>。

“主公，先<i></i><i></i>几匹战马被狼群咬死，若<i></i><i></i>——”

“<i></i><i></i>。”

徐牧摇头，“将<i></i><i></i>战马，<i></i><i></i>埋葬。”

远<i></i><i></i><i></i>弹尽粮绝<i></i><i></i>步，徐牧并<i></i><i></i>，让部<i></i>吃掉战马<i></i>肉。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>骑，士卒<i></i><i></i><i></i><i></i>凉州战马彻底磨合，<i></i><i></i><i></i>支轻骑强军。

至<i></i>死马<i></i>肉，<i></i><i></i>吃，则先<i></i>吃。

抬<i></i>头，徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>色。<i></i><i></i><i></i>空<i></i><i></i>，<i></i>始慢慢<i></i>亮。担<i></i>沙狼群<i></i><i></i>返回，拖延<i></i><i></i>间。<i></i>索性让申宗继续带路，先赶<i></i>仇海<i></i><i></i>故址。

千<i></i>余<i></i>长伍，重新启程赶路。昨夜<i></i>狼灾，算<i></i><i></i><i></i>场<i></i>胜，并<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>损失。

约莫<i></i>隔<i></i><i></i><i></i>，周围<i></i>沙尘，变<i></i>越<i></i>越<i></i>。

“申宗，<i></i><i></i><i></i>远。”

申宗脸色踌躇，“蜀王，<i></i><i></i>许久<i></i><i></i><i></i>边<i></i>。<i></i><i></i>凭<i></i>印象，找<i></i>仇海<i></i>故址。”

“<i></i>标志物<i></i>。”

“<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i>片刺掌林，<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>。”

。

徐牧四顾<i></i><i></i>，<i></i><i></i>根本<i></i><i></i><i></i>谓<i></i>仇海<i></i>故址。<i></i>般<i></i><i></i>，像<i></i><i></i>旧<i></i>故址，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>断壁残垣，<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>申宗<i></i><i></i>，什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

“陈盛，派<i></i><i></i>附近找找。”