“什<i></i>！蜀王<i></i><i></i>思，<i></i><i></i><i></i>仇海<i></i><i></i>故址？”

<i></i>首<i></i>老向导，待明白徐牧<i></i><i></i>思<i></i>，整<i></i><i></i>脸色<i></i>惊。

“正<i></i>。”

徐牧平静回答。<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，莫<i></i><i></i>丝绸<i></i>路<i></i>完<i></i>通商。

仇海<i></i><i></i>繁衍<i></i>息七十<i></i>，肯定<i></i><i></i>番<i></i>理。<i></i><i></i>间离<i></i>太久，<i></i><i></i>记载，倒<i></i><i></i>趁<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>查<i></i><i></i>轮。若<i></i>真<i></i>绿洲什<i></i><i></i>，便<i></i>此<i></i>附近，建造<i></i><i></i><i></i>转驿馆，保护通商<i></i>两方客商。

“其<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i>需带路<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>三十两<i></i>金<i></i>，<i></i><i></i>赏赐。”

重赏<i></i><i></i>必<i></i>勇夫，几<i></i>向导<i></i><i></i>相觑<i></i><i></i>，终<i></i>咬<i></i>咬牙。

“<i></i>，<i></i>几<i></i>愿<i></i>带蜀王<i></i><i></i>趟。”

“<i></i>需太<i></i><i></i>。”

徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>口。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>候<i></i><i></i>回<i></i>继续赶路，<i></i>必<i></i><i></i>鸡蛋，<i></i>放<i></i><i></i><i></i>篮<i></i><i></i>。

“<i></i>叫什<i></i>。”

徐牧指<i></i>指老向导。

“回蜀王，<i></i>叫申宗。”

老向导急忙应声。

“申宗，<i></i>与<i></i><i></i><i></i><i></i>即<i></i>，余<i></i><i></i>向导，<i></i><i></i>留<i></i>营<i></i>。<i></i><i></i><i></i>另外<i></i>赏赐。”

按<i></i>徐牧<i></i>计划，<i></i>次趁<i></i>机<i></i>，<i></i>仇海<i></i><i></i>故址，<i></i>带千<i></i>即<i></i>。留<i></i><i></i><i></i>，便听<i></i>晁义<i></i>命令，<i></i><i></i>处<i></i>沙丘<i></i>，等候回<i></i>。

“主公，此<i></i><i></i><i></i>危险。若<i></i><i></i>，<i></i>替主公<i></i><i></i>轮。”

听<i></i>徐牧<i></i>吩咐，晁义脸色担<i></i>。

“<i></i>需，<i></i>既<i></i>打算亲<i></i><i></i><i></i>，肯定<i></i><i></i><i></i><i></i>考量。晁义，<i></i>留<i></i>此处，记<i></i>升烟<i></i><i></i>记号。”

晁义<i></i><i></i>再劝，<i></i><i></i>见徐牧模<i></i>坚决，<i></i><i></i>沉默<i></i>应<i></i><i></i><i></i>。

徐牧回<i></i>头，<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>昏昏欲睡<i></i>诸葛范，<i></i>底叹<i></i>口气。