约莫<i></i>太<i></i><i></i>力，常四郎握枪<i></i><i></i>掌，被震裂<i></i>虎口，鲜血<i></i>断渗<i></i>。

“主公，主公息怒！”

<i></i>旁<i></i><i></i>少渝州将士，皆<i></i>脸色<i></i>惊。

“主公，眼<i></i><i></i>需杀<i></i>重围，<i></i>请主公<i></i>令。”

宋羽<i></i>惊<i></i>惊。

“该死。”

常四郎抹掉<i></i><i></i><i></i>血，仰<i></i>头颅，声音带<i></i>几分悲<i></i>。

“<i></i><i></i>常<i></i>棠，并未做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>何<i></i><i></i>此！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……<i></i><i></i>老友<i></i>野<i></i>，<i></i>真<i></i>很<i></i>怕<i></i>。”

“整军，随<i></i>杀<i></i><i></i>！”

刚巧，埋伏<i></i>两边山贼，<i></i>飞矢<i></i>掩护<i></i>，<i></i>始朝<i></i><i></i>路<i></i>间<i></i>近千渝州军，怒冲<i></i><i></i>。

“杀！”

常四郎咬牙切齿，长枪<i></i>刺，将<i></i><i></i>冲<i></i><i></i>快<i></i>山贼，<i></i><i></i><i></i>挑飞<i></i>身<i></i>。

“今<i></i><i></i>，吾常四郎，誓<i></i>踏碎西蜀！”

……

坐<i></i>王宫<i></i>，徐牧<i></i><i></i>沉默<i></i>等待<i></i>。终<i></i>，<i></i>线<i></i><i></i>报传<i></i>回<i></i>。

“<i></i>何？”

“渝州军杀<i></i><i></i>重围，逃入<i></i>蜀州附近<i></i>林<i></i>。”

孙勋急急<i></i>口。

“渝州王呢？”

“身<i></i><i></i><i></i><i></i>箭，<i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i>。另外……渝州王<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句话。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>主公割袍断义，<i></i><i></i><i></i><i></i>带<i></i>渝州黑甲，攻入<i></i><i></i>。”