将入夜，荒野<i></i><i></i>两军相接，已经快<i></i>分<i></i><i></i>胜负。

<i></i>支长枪掷<i></i>，惊<i></i>盖公惊喊两声，坠马<i></i>落。

“快，扶<i></i><i></i><i></i>！”

换<i></i>马，<i></i><i></i><i></i>断败退<i></i>胡军，盖公悲<i></i><i></i><i></i>，再<i></i>顾<i></i><i></i>，迅速带<i></i>残军，往荒野深处跑<i></i>。

“晁将军，<i></i>等立即追剿，誓<i></i>将胡王<i></i>狗头，砍<i></i><i></i>祭奠陆将军！”

“莫追。”

晁义抬头，凝视<i></i>远处<i></i>夜色，“胡<i></i>骑军断<i></i>，给<i></i>太叔望足够<i></i><i></i>间，<i></i><i></i>设伏。再者<i></i>色入夜，<i></i>宜深追。”

虽<i></i><i></i><i></i><i></i>甘，<i></i>晁义<i></i><i></i>勒令，<i></i>军准备回返。按<i></i>陆休<i></i>遗信，逃<i></i>荒野深处<i></i>敌军，该<i></i>士气慢慢崩碎，粮草逐渐耗尽，<i></i>狗咬狗<i></i>。

<i></i><i></i>惜，未<i></i><i></i>刃胡<i></i>狗王。

“晁将军请<i></i>……”

晁义怔<i></i>怔，循<i></i>声音回头，霎<i></i>间，脸<i></i>露<i></i>悲色。<i></i><i></i>匹高<i></i><i></i>胡马身<i></i>，吊<i></i><i></i>颗首级。

<i></i>首级，便<i></i>陆休<i></i>。

“<i></i>原先<i></i>胡王<i></i>马，<i></i>坠马<i></i><i></i>，便换乘<i></i>。<i></i>佑<i></i>定州，寻回<i></i>陆将军<i></i>遗尸。”

“恭送陆将军！”

<i></i>数蜀骑跪<i></i><i></i>拜，声音悲戚。若非<i></i>陆休，<i></i>定北关内外，根本<i></i><i></i><i></i><i></i>场优势。

“送陆将军回城！”

晁义忍住悲痛，卸<i></i>袍甲，将陆休<i></i>首级裹住。

“送陆将军回城！”

将入夜<i></i><i></i>色<i></i>，<i></i>数<i></i>声音乍<i></i>。

“<i></i>等<i></i><i></i><i></i>，<i></i>等便杀<i></i>荒野深处，屠尽胡狗，替陆将军报仇雪恨！”