“吼！”

正<i></i>截路<i></i>窦通，冷<i></i>丁听<i></i>响<i></i>，急急回头，便<i></i><i></i><i></i>支黑黝黝<i></i>骑军，皆骑高头<i></i>马，明明离<i></i><i></i>远，却似<i></i>纷纷举<i></i>挎弓。

“避——”

窦通脸色<i></i>惊，<i></i>急怒喊。

<i></i>轮骑射<i></i><i></i>，数<i></i>清<i></i>蜀骑，纷纷应声坠马。

“换长刀，随<i></i>冲杀！”

“杀！”

漫<i></i><i></i>黑影，<i></i>涨潮<i></i>般，<i></i>马蹄<i></i>奔雷声<i></i>，<i></i><i></i><i></i>杀<i></i><i></i><i></i><i></i>。

铛。

窦通横枪<i></i>身，挡住<i></i><i></i>柄劈马刀<i></i>竖斩。随即怒吼抬<i></i>，长枪<i></i>掀，将敌骑<i></i>劈马刀打落<i></i><i></i>。

喀嚓。

长枪趁机捅<i></i>，<i></i><i></i><i></i>敌骑痛声坠马。

抓<i></i>缰绳，窦通目光四顾，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>蜀骑，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>功夫，已经彻底陷入<i></i>劣势。

“挡住，给老<i></i>挡住！”

沙丘<i></i>，原先<i></i><i></i>观战<i></i>徐牧，<i></i><i></i>间眉头紧锁。

“主公，董文<i></i><i></i><i></i>。”贾周<i></i>声音<i></i>沉。

徐牧点头。早<i></i>先<i></i>，<i></i><i></i>贾周商议<i></i><i></i>，便知<i></i>董文肯定留<i></i><i></i><i></i>。却<i></i>曾<i></i>，<i></i>狗夫<i></i>真<i></i>忍，留<i></i><i></i><i></i><i></i>才暴露。

蜀骑<i></i><i></i>，<i></i>且先<i></i><i></i><i></i>咬住撤退<i></i>董文，窦通<i></i>边，已经<i></i>战损很<i></i>。

徐牧皱<i></i>皱眉，良久，<i></i>边<i></i><i></i>位置，<i></i>抓<i></i><i></i>两支信号箭，齐齐射<i></i><i></i>空。

两朵璀璨，<i></i><i></i>空破<i></i>。

……

<i></i>支近千<i></i><i></i>骑军，撕裂夜风<i></i>呼啸，<i></i>路往<i></i>狂奔。