“<i></i>今<i></i>光景<i></i><i></i>，柴宗<i></i>支奇军，主公<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>守<i></i>退，<i></i>或者深入凉州腹<i></i>，<i></i>知晓，主公<i></i><i></i>底，已经<i></i><i></i>打算。”

徐牧沉默<i></i>语。<i></i><i></i><i></i>军师，已经留给<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>场布局。

“若<i></i>平蛮营堪<i></i>，<i></i>挡住司马修<i></i>退路，晁义<i></i>边，<i></i><i></i>让<i></i>迅速回援，相助庐城。”

“拜别主公。”

“此番，由<i></i>贾文龙，亲<i></i>抓住<i></i>头凉州狐狸！”

<i></i><i></i>完，贾周<i></i><i></i>长揖，继<i></i>，拄<i></i>拐杖走入<i></i>马车。<i></i><i></i><i></i>樊鲁，<i></i>点<i></i><i></i>五千<i></i><i></i>长伍，迅速跟<i></i>马车<i></i><i></i>。

“文龙，<i></i><i></i>！”

徐牧仰<i></i>头，<i></i><i></i>马车离<i></i>。纵<i></i>万般<i></i>舍，<i></i><i></i>明白，贾周并<i></i><i></i><i></i>。<i></i>司马修<i></i>，<i></i><i></i>攻克凉州<i></i>战略，<i></i>何其艰难。

……

蜀州，峪关。

接<i></i><i></i>报<i></i>陈忠，脸色满<i></i>骇<i></i>。

“陈将，怎<i></i><i></i>？”

“司马修奇袭<i></i><i></i>，已经入城<i></i>！”

“陈将，<i></i><i></i>何<i></i><i></i>，山<i></i><i></i><i></i>平蛮营——”

“平蛮营先<i></i>计，再<i></i>伏，已经被挡<i></i><i></i><i></i><i></i>……<i></i>留<i></i>千<i></i>马，尔等留守峪关，务必<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

“陈将，外头<i></i><i></i><i></i>凉<i></i><i></i>先锋营。”

“并非凉<i></i><i></i>先锋营，<i></i>司马修<i></i><i></i>牵制峪关<i></i>。军师<i></i><i></i><i></i>回峪关，尔等务必配合军师，杀退城外凉军！”

“陈将，<i></i><i></i>——”