?“陈忠，若<i></i>战<i></i>胶<i></i>，<i></i>便配合<i></i>勤营<i></i>陈盛，<i></i>办法将<i></i>续<i></i>辎重粮草，送<i></i>凉州边境。”

将近入冬，<i></i>痢疾<i></i><i></i><i></i>军<i></i>恶疾，应<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>寒区<i></i>战，<i></i>概率<i></i><i></i>冻伤，造<i></i>肢体残疾。

<i></i><i></i>续，<i></i>管<i></i>冬袍，<i></i><i></i>陈鹊研制<i></i>疮膏，<i></i><i></i>及<i></i>输送<i></i><i></i>线，减少士卒<i></i>伤亡率。

“主公放<i></i>，陈忠<i></i>负王命！”

“很<i></i>。”徐牧欣慰<i></i>笑，“本王果<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。蜀州陈忠，<i></i>愧<i></i>名将<i></i>声。<i></i><i></i><i></i>胜回蜀，<i></i>请陈将军<i></i>回<i></i><i></i>，见见<i></i><i></i>，与本王<i></i>饮<i></i>场。”

陈忠脸色激<i></i>，<i></i><i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i><i></i>叩拜。

“<i></i><i></i>吧。”

徐牧抬<i></i>脚，几步走<i></i>峪关城墙<i></i>侧，居高临<i></i>，凝望<i></i>远处<i></i>江山。<i></i>管<i></i><i></i>纪铁骨<i></i>侯爷，<i></i><i></i>望州<i></i><i></i>位老官差，临<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>般凝视，眷恋王朝江山。并非<i></i>私欲，<i></i><i></i>唯<i></i><i></i>太平，百姓<i></i>活<i></i>乐。

<i></i>今，轮<i></i><i></i><i></i>。

<i></i>管<i></i>义<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夙愿，<i></i>终究带<i></i>万千<i></i>民<i></i>期盼，踏<i></i><i></i><i></i><i></i>步。

<i></i>峪关<i></i><i></i>，徐牧本部<i></i>两万<i></i>军步骑混旅，已经<i></i>晨色<i></i>雾笼<i></i>，往北<i></i><i></i><i></i><i></i>军。

几<i></i>徐<i></i>军<i></i>老卒裨将，声音若雷，鼓舞<i></i>伐凉<i></i>士气。

徐牧走<i></i>城墙。

<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，陈忠<i></i>等闷葫芦性<i></i><i></i><i></i>，忽<i></i>变<i></i>矫<i></i><i></i><i></i>。

“吾王，凯旋<i></i><i></i>，<i></i>陈忠跪迎王师，班师回朝！”