?乌篷靠<i></i>岸。三<i></i>老<i></i><i></i>船。

两<i></i>抱剑，<i></i><i></i>被<i></i>左右扶<i></i>，将剑死死攥<i></i><i></i><i></i>。

约莫<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>，走<i></i>很慢。沿途盘查<i></i>沧州官兵，问清<i></i>名儿，<i></i>皱<i></i>眉让<i></i><i></i>条通<i></i>。

<i></i><i></i><i></i>挡，杨绣便取<i></i><i></i>份圣旨，怒声<i></i>斥。

圣旨<i></i>假<i></i>。<i></i><i></i>疑<i></i>死罪，<i></i>将死<i></i><i></i>，<i></i>怎<i></i><i></i>乎<i></i>等东西。

沿途<i></i><i></i>，诸<i></i><i></i>世<i></i>门阀，<i></i><i></i>披<i></i>华袍<i></i>老爷<i></i>主<i></i>，眯<i></i>眼睛<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>爽<i></i>，便<i></i>吩咐<i></i>兵，将走<i></i><i></i>头<i></i>几<i></i><i></i>丁，拖<i></i><i></i><i></i>。

惨叫声响<i></i>，杨绣<i></i><i></i>回头。

<i></i><i></i><i></i>丁，<i></i><i></i>另<i></i><i></i>老<i></i>，则<i></i>左<i></i>右，扶<i></i><i></i>位病入膏肓<i></i>老友，继续往<i></i>走。

三<i></i>停<i></i><i></i>宫门<i></i><i></i>。杨绣抬<i></i>头，<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>金碧辉煌。<i></i>颗<i></i>，慢慢沉<i></i><i></i><i></i>。

“昔正二品工部尚书杨绣。”

“昔三品工部郎赵春。”

“昔三品礼部侍郎雷铎。”

“求见陛<i></i>——”

宫门<i></i><i></i><i></i>。风<i></i><i></i><i></i><i></i>，吹<i></i>三<i></i>老<i></i>，银<i></i><i></i>风<i></i>飞舞。

苏婉儿走<i></i>御书房，站<i></i>精致<i></i>楼台<i></i>，听<i></i>近侍<i></i>通报。

“娘娘，<i></i><i></i>何。”

“莫理。”

近侍转身离<i></i>。快剑阿七掠<i></i><i></i>，站<i></i>苏婉儿身边。

“若<i></i><i></i>活<i></i><i></i>沧州，<i></i>便<i></i>江<i></i><i></i><i></i>。”

阿七沉默跃走。

苏婉儿闭<i></i>闭眼，忽<i></i><i></i><i></i><i></i>舒服。<i></i>向<i></i><i></i>喜欢<i></i>见<i></i><i></i><i></i>忠义，<i></i><i></i>末<i></i>王朝，该<i></i>更乱<i></i>。