?<i></i>色近<i></i>黄昏，冬<i></i>阴沉<i></i><i></i>气，<i></i><i></i>间黑压压<i></i>笼<i></i>整座<i></i><i></i><i></i>空。

<i></i>近侍掌<i></i>灯。

王宫<i></i><i></i>三<i></i>，才<i></i>梦方醒。

“主公<i></i>战刚回，今<i></i>误<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>请<i></i><i></i>休息。”贾周拄<i></i>木杖<i></i>身。

“二位<i></i>请。”

两<i></i>护卫走<i></i>，<i></i><i></i>背<i></i>东方敬，另<i></i><i></i>则搀扶<i></i>贾周，<i></i>微微亮堂<i></i>世界<i></i>，走<i></i><i></i>王宫。

<i></i><i></i><i></i><i></i>方<i></i>背影，徐牧<i></i><i></i>头，<i></i><i></i><i></i><i></i>沉默。

<i></i><i></i>左膀右臂，尽<i></i>苦命<i></i><i></i>。

将思绪甩<i></i>，徐牧揉<i></i>揉脑袋，<i></i>步往<i></i>院走<i></i>。<i></i><i></i>走<i></i><i></i>远，<i></i>夜晚<i></i>寒风<i></i>，<i></i>远远便<i></i>见<i></i>，<i></i>方宫房<i></i><i></i>灯光。

<i></i><i></i>猜，<i></i>应<i></i><i></i>姜采薇留<i></i><i></i>。

“徐郎，喝汤！”

正<i></i>徐牧<i></i><i></i>，冷<i></i>丁<i></i>，<i></i><i></i>窈窕<i></i>影忽<i></i><i></i><i></i>。

等徐牧转身，才<i></i><i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候，李<i></i>碗<i></i><i></i>妮<i></i>，披<i></i><i></i>件厚袍，双<i></i>捧<i></i><i></i><i></i>热气腾腾<i></i><i></i>碗，递<i></i><i></i><i></i><i></i>。

“李<i></i>碗捧<i></i>碗……”

<i></i>接<i></i>喝<i></i>两口，徐牧差点<i></i><i></i>口吐<i></i><i></i>。

“李<i></i>碗，<i></i><i></i>底放<i></i><i></i>少枸杞？”

“五钱，<i></i><i></i>肉桂，菟丝<i></i>……”李<i></i>碗认真掰<i></i><i></i>指头，细细算<i></i>。

“<i></i><i></i>床板，<i></i>让<i></i>加固<i></i>木层。”

徐牧咬<i></i>牙，直接<i></i>将李<i></i>碗扛<i></i><i></i>，往房间<i></i>冲<i></i>。

“<i></i>许哈气，药效<i></i>跑光<i></i>！”

“老<i></i>徐牧，今夜<i></i><i></i>疆拓土！”