?“军师，<i></i>色黑<i></i>。”

江岸边<i></i>木亭<i></i><i></i>，正<i></i>翻阅卷宗<i></i>贾周，听见声音<i></i><i></i>，沉默<i></i>抬<i></i>头，<i></i><i></i>头顶入夜<i></i><i></i>色。

“军师，夜色寒凉，若<i></i><i></i>回房歇息。”

“回<i></i>房，<i></i>便觉<i></i>胸闷。”贾周咳<i></i>两声，<i></i>匆匆将捂<i></i><i></i><i></i>帕，塞入<i></i>袍袖<i></i>。

“樊鲁，且掌灯吧。”

<i></i><i></i><i></i>油灯，根本照<i></i>清满世界<i></i>黑暗。<i></i>即便<i></i>此，<i></i>位定计入蜀<i></i>军师，<i></i><i></i>借<i></i>油灯，继续翻阅<i></i>卷宗。

亭<i></i>外，百<i></i><i></i><i></i>护卫，按刀四顾，<i></i><i></i>注<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>外。

“主公入<i></i>蜀，<i></i>似已经安稳，<i></i>实则暗藏杀机。”

“董荣<i></i>死，凉州<i></i>政局便<i></i>变<i></i>。安并二州已经结盟，两位定边将合兵十万……咳咳。”

贾周抬<i></i>苍白<i></i>脸，苦笑<i></i><i></i>向江<i></i>。

“狄<i></i>攻关<i></i><i></i>，偏<i></i><i></i><i></i><i></i>救。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>主公<i></i>渝州王，合力挡住<i></i>三十万狄军。”

“内乱<i></i><i></i>，<i></i>帮<i></i>便<i></i>跟<i></i>闹<i></i>。”

“沧州<i></i><i></i>位幕僚，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>计啊。”

樊鲁<i></i>旁，神<i></i><i></i><i></i><i></i>涩，将<i></i>袭<i></i>氅，<i></i><i></i>披<i></i>贾周身<i></i>。

“军师，且安歇。<i></i>已经请<i></i>郡外<i></i><i></i><i></i><i></i>夫，听<i></i>医术高明——”

“<i></i><i></i><i></i>身<i></i>乏累，<i></i>碍<i></i>。主公创业艰辛，容<i></i>再思<i></i>番。”

夜色漫长，油尽灯枯。

即便添<i></i>新油，<i></i>油灯乍<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>似<i></i><i></i><i></i><i></i>亮堂<i></i>。

“<i></i><i></i>仔细，若<i></i>刺客<i></i>袭，立即格杀。”樊鲁端<i></i><i></i>碗热汤走入亭<i></i>，<i></i>银针试<i></i>毒，<i></i>忘回头叮嘱<i></i><i></i>句。

百<i></i><i></i>护卫，脸色<i></i>变<i></i>认真。

翌<i></i>清晨。