“牧哥儿，分馒头<i></i>，<i></i>才<i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i>傻憨！”

徐牧<i></i>语，直直往<i></i>走<i></i>。

……

凉州<i></i>风沙，<i></i>抵<i></i>乱<i></i><i></i>，让等<i></i>城外<i></i>贾周等<i></i>，<i></i>两<i></i><i></i><i></i>间，便已经<i></i>满身屎色。

“军师，<i></i>凉州<i></i>王爷，<i></i>何<i></i><i></i>回<i></i>。”

贾周脸色沉默，许久，才慢慢吐<i></i>二字。

“再等。”

近五十<i></i><i></i>马，<i></i><i></i>奈何，<i></i><i></i>循<i></i>贾周<i></i><i></i>思，继续留<i></i>原<i></i>，围<i></i>篝火休整。

凉州城外，<i></i><i></i>戈壁<i></i>镇。

董文躬身跪坐<i></i>席<i></i><i></i>，满脸<i></i><i></i>沉稳。<i></i>往<i></i>喋喋<i></i>休<i></i>模<i></i><i></i>比，简直判若两<i></i>。

“<i></i>怎<i></i><i></i>。”<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>书<i></i>并未回身，<i></i>吐<i></i>淡淡<i></i>句。

“<i></i>觉<i></i><i></i>机<i></i>。”

“<i></i>品布衣派<i></i>入凉州，确<i></i><i></i><i></i>机<i></i>。<i></i><i></i><i></i>需明白，<i></i><i></i><i></i>柄双刃剑。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>帮<i></i>坐<i></i>凉州王<i></i>位置，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>实则<i></i><i></i>别<i></i><i></i><i></i>枚棋<i></i>。”

“军师<i></i>何高见。”

“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>取<i></i>凉州王<i></i>位置，再喊<i></i>军师。<i></i>凉狐<i></i>辅庸碌<i></i><i></i>。”

董文<i></i>色沉默。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>婢<i></i><i></i>，即便被凉州王<i></i>收养，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>倒<i></i>聪明，知<i></i><i></i>器藏拙<i></i><i></i>理。”

“<i></i>藏拙，<i></i>早死<i></i>。”董文笑<i></i>笑。

“<i></i>知晓<i></i><i></i><i></i>法，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>愿<i></i>见<i></i><i></i>原因。凉州苦寒，虽<i></i><i></i>八郡，<i></i>即便<i></i><i></i>十<i></i>百<i></i>，<i></i><i></i><i></i>法<i></i><i></i>王<i></i>。”

“取<i></i>凉州，西取安州<i></i>并州，<i></i><i></i><i></i>良马<i></i><i></i>。待骑军势<i></i>，<i></i>定<i></i><i></i><i></i>场乱世，取<i></i><i></i>份江山。”