“文龙，<i></i>约莫<i></i>失<i></i><i></i><i></i>老友<i></i>。”

“<i></i>知晓。”

点点头，徐牧回<i></i>身，隐约间<i></i>听<i></i>，常四郎驰马<i></i>声音，逐渐消失<i></i><i></i>耳畔。

霜月末，离<i></i><i></i>关刚<i></i><i></i>剩<i></i>月。

徐牧已经<i></i>清晰<i></i>感觉<i></i>，整<i></i>内城<i></i>变化。

订酒<i></i>掌柜<i></i>，已经<i></i><i></i>迹罕见。马蹄湖外<i></i><i></i><i></i>，许久听<i></i>见马蹄奔袭<i></i>声音。

偶尔<i></i>穷途末路<i></i>流民，冒<i></i>风雪跑<i></i>马蹄湖<i></i>，跪<i></i>磕头求收留。

“带<i></i>眷者优先！青壮者优先！”

“入庄若<i></i><i></i>格<i></i><i></i><i></i>，立即逐<i></i>庄<i></i>！”陈盛带<i></i>黑夫，<i></i>断<i></i>逃<i></i><i></i>难民<i></i>，<i></i>回<i></i>走。

徐牧皱<i></i>眉头，立<i></i>风雪<i></i>，<i></i>觉<i></i>身<i></i>越<i></i><i></i>冻。

“陈先<i></i>，随<i></i><i></i><i></i>趟外边<i></i>官<i></i>。”

……

长阳城外百<i></i>，<i></i>架马车缓缓<i></i><i></i>，车轱辘碾<i></i>雪<i></i>，留<i></i>两<i></i>绵延<i></i>绝<i></i>雪印<i></i>。

<i></i><i></i>宛若垂暮老<i></i><i></i>身影，静静<i></i>坐<i></i>马车<i></i>，偶尔<i></i>抬<i></i><i></i>，捂<i></i>口鼻咳<i></i>两口。

“顾鹰，咳咳，准备<i></i><i></i><i></i>。”掀<i></i>帘<i></i>，袁陶抬<i></i><i></i>脸庞，脸庞<i></i>，<i></i>深陷<i></i>眼窝<i></i>，<i></i>及苍白<i></i>至极<i></i>瘦削脸庞。

“主<i></i>，<i></i>、<i></i><i></i>。”顾鹰声音带<i></i>嘶哑。

“连<i></i>老侯爷<i></i>，<i></i><i></i>办<i></i><i></i>。”

“妥<i></i>。”袁陶松<i></i>帘<i></i>，重新坐回马车<i></i>。