“似<i></i>渭城。”

……

再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>辰。雨幕<i></i><i></i>，陈盛两骑<i></i><i></i>影，终<i></i>跑<i></i>回<i></i>。

刚<i></i>马，陈盛便骂骂咧咧。

“东<i></i>，官坊诓<i></i>！渭城<i></i>边，根本<i></i><i></i>给<i></i>契公证！”

徐牧怒极反笑，<i></i>四<i></i>户，<i></i>特<i></i>跑<i></i>两百<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>追<i></i>边关<i></i>官坊。

“<i></i><i></i>。”陈盛<i></i>变<i></i><i></i>笑，“东<i></i>，<i></i>猜<i></i><i></i>渭城，见<i></i><i></i>谁？”

“谁？”

“望州<i></i>官头田松！”

“田松？”徐牧<i></i><i></i>顿住，<i></i>老<i></i><i></i><i></i>望州<i></i><i></i>破<i></i><i></i>候，便急忙逃<i></i><i></i>城，本<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>入<i></i>渭城做官<i></i>。

“<i></i><i></i>轮，<i></i>做<i></i><i></i>官头<i></i>，<i></i>做<i></i><i></i>巡街<i></i><i></i>官差，见<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>被<i></i>点<i></i>头破骂。”

<i></i><i></i><i></i>厚非，虽<i></i><i></i><i></i><i></i>望州府官<i></i><i></i>逃<i></i>，<i></i>终归<i></i>何，哪怕压<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>光彩。

“与<i></i>喝<i></i><i></i>场酒，送<i></i>十两银<i></i>，讨<i></i><i></i><i></i><i></i>消息。”

“官坊<i></i>给<i></i>契，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>取。”

“哎呀，<i></i><i></i>盛哥儿，<i></i>快讲完，<i></i><i></i><i></i>揍<i></i><i></i>。”司虎听<i></i><i></i>耐，急<i></i><i></i>叫。

陈盛白<i></i>司虎<i></i>眼，转回头，<i></i>色变<i></i>凝重。

“田松<i></i><i></i>思，<i></i><i></i>等<i></i>杀榜。”

“杀榜？”徐牧怔<i></i>怔。

“确<i></i>！揭官榜，杀<i></i>盗！田松带<i></i><i></i>，特<i></i><i></i>官榜布告<i></i><i></i>许久，虽<i></i><i></i>怎识字，<i></i><i></i>读<i></i><i></i><i></i>。”

“渭城南门<i></i>百<i></i>外<i></i>马蹄湖，<i></i>伙杀<i></i><i></i><i></i>盗，<i></i>仅剪<i></i>，<i></i><i></i>常窜入城<i></i>，采花盗窃，若<i></i><i></i><i></i><i></i>便<i></i>使坏，杀<i></i>放火。”