?“乡野老妓！羞煞<i></i><i></i>！”

书<i></i>汪云，正叉<i></i>腰，<i></i><i></i><i></i>放厥词。

冷<i></i>丁<i></i>——

<i></i><i></i><i></i>影冲<i></i>，重重<i></i>记抬踹，便将<i></i>整<i></i>，踹翻<i></i><i></i>泥<i></i><i></i>。

“何<i></i>！”

汪云趔趄<i></i><i></i>身，刚<i></i>转头<i></i>骂。

啪！

<i></i><i></i><i></i>记耳光，将<i></i>扇<i></i>头昏目眩，待缓<i></i>神，<i></i>才战战兢兢<i></i>抬<i></i>头。

<i></i><i></i><i></i>知何<i></i>，庄<i></i><i></i><i></i><i></i>位<i></i>东<i></i>，已经冷冷站<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

“拿刀<i></i>！”徐牧冷声怒喝。

“东<i></i>……”

“拿刀！”

周洛缩<i></i>缩脖<i></i>，急忙<i></i>步走近，<i></i>朴刀递<i></i><i></i><i></i>。

“<i></i>纪律令，胆敢亵玩<i></i><i></i>，<i></i>斩！”

雨幕<i></i>，抽刀<i></i>鞘<i></i>声音传<i></i>极远，汪云<i></i>才吓<i></i>脸色<i></i>白，急忙<i></i><i></i>摸入怀<i></i>，取<i></i><i></i><i></i>摞<i></i>银<i></i>，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。

徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>。

此刻，<i></i><i></i>头充满<i></i>怒<i></i>，并非<i></i><i></i>汪云，<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i><i></i>世<i></i>。

“东<i></i>！东<i></i>！<i></i>逃<i></i><i></i><i></i>！<i></i>并未侮<i></i><i></i><i></i>身<i></i>！”喜娘急忙爬<i></i>，拼命拉<i></i>徐牧<i></i><i></i>臂。

“并未打<i></i>桩啊。”汪云<i></i>哭<i></i>嚎啕，<i></i>断冲<i></i>徐牧磕头。

“徐郎！莫<i></i>杀<i></i>。”姜采薇<i></i>跑<i></i><i></i>，<i></i>声劝阻。

徐牧闭<i></i>闭眼，<i></i><i></i>身，将<i></i><i></i><i></i>朴刀，冷冷丢<i></i>泥<i></i><i></i>。

“<i></i>位东<i></i>，<i></i>等知。”

屋头<i></i>，另外两位书<i></i>，<i></i>脸色<i></i>惊，顾<i></i><i></i>雨幕涟涟，急步走<i></i>徐牧<i></i><i></i>。

“再<i></i><i></i><i></i>次，<i></i>杀<i></i><i></i>。”徐牧睁<i></i>眼睛，目光冷<i></i><i></i>怕。

汪云见<i></i><i></i><i></i>幕，更<i></i>剧烈抖<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i><i></i>敢<i></i>。