?哐——

将木屋<i></i>脚踢<i></i>，徐牧脸色<i></i>冷。

<i></i>两<i></i><i></i>未曾见<i></i>山匪，<i></i>入庄<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>尤文才<i></i>夏霜。

<i></i>怜夏霜已经抱<i></i>柴棍，躲<i></i>墙角瑟瑟<i></i>抖。<i></i>尤文才<i></i>像<i></i>死<i></i><i></i>般，趴<i></i>床<i></i>酣睡<i></i>死。

徐牧<i></i><i></i>客气，直接抬腿踹<i></i><i></i><i></i>，惊<i></i>尤文才<i></i><i></i>鲤鱼打滚，慌慌张张爬<i></i><i></i>身<i></i>。

“徐、徐兄？”

“<i></i>且再问<i></i><i></i>次，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>曾碰<i></i>山匪？”徐牧声音<i></i>沉。

<i></i>尤文才<i></i>性<i></i>，或许<i></i><i></i>做内应，<i></i>极<i></i><i></i><i></i>，被山匪<i></i>知觉间，摆<i></i><i></i><i></i>。

“并<i></i>啊！<i></i>信<i></i>问拙妻！”

徐牧回<i></i>头，<i></i>向夏霜。

夏霜急忙慌<i></i>迭<i></i>点头。

“<i></i>瞧吧，<i></i>误<i></i><i></i><i></i>。”

“东、东<i></i>，<i></i><i></i><i></i>遇<i></i>山匪，<i></i>拾<i></i><i></i><i></i>奇怪<i></i>东西。”<i></i><i></i>，夏霜<i></i>再度<i></i>口。

“奇怪<i></i>东西？且拿<i></i><i></i>。”

尤文才瞪<i></i><i></i><i></i>妻<i></i><i></i>眼，<i></i>怕徐牧<i></i>怒，颤颤巍巍<i></i>翻<i></i><i></i><i></i>精致<i></i>木笼，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。

未等<i></i><i></i>几眼，徐牧拿住木笼，便<i></i><i></i><i></i>股腐臭<i></i>呛味，扑入鼻<i></i>。

<i></i><i></i>像刚腐烂<i></i>死鼠。

冷<i></i>脸，徐牧<i></i><i></i>掰断木笼，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>头<i></i>狗模<i></i><i></i>兽尸，便呈<i></i><i></i>眼<i></i>。

“徐、徐兄，<i></i><i></i><i></i>拿走！<i></i><i></i><i></i><i></i>啊！”尤文才喋喋<i></i>休，认定<i></i><i></i><i></i>值钱<i></i><i></i>东西，怕被徐牧抢<i></i>。

“闭嘴！再<i></i><i></i><i></i>句，<i></i><i></i>扔<i></i>外<i></i>喂狼！”