?<i></i><i></i><i></i>黄骠马，吐<i></i>白沫，四条蹄腿<i></i><i></i>抽<i></i>疯<i></i>般，慌乱<i></i>摩挲<i></i>。

拾<i></i>铁马槊，未等立稳身<i></i>，刚抬<i></i>脸<i></i>彭春，眼睛吓<i></i>鼓<i></i>。

铛铛铛！

巨汉跃身<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>朴刀，连<i></i>滚<i></i>三刀。

昏色<i></i>晨雾<i></i>，彭春额头渗<i></i>豆<i></i>汗珠，即便抵住<i></i>巨汉<i></i>剁斩，却<i></i><i></i>落<i></i><i></i>乘，<i></i><i></i>攒力气，<i></i>知觉屈膝跪入<i></i>泥土<i></i>，<i></i><i></i>极其狼狈。

<i></i>鼓<i></i>脸，搅<i></i>舌头，<i></i>惜，<i></i>等舌<i></i><i></i>暗针吐<i></i>，便被<i></i>支石镞箭透入<i></i>肩，入肉三分。

连<i></i><i></i>枚即将吐<i></i><i></i>暗针，<i></i>悄<i></i>坠<i></i>。

徐牧收<i></i>木弓，冷冷踏<i></i>百余步，走<i></i>彭春<i></i><i></i>。

“牧哥儿，<i></i>使诈！<i></i>剁<i></i><i></i>！”司虎气<i></i><i></i>叫。

“<i></i>急。”

徐牧语气平静，垂头<i></i><i></i>彭春。

“老北山，二<i></i>王，<i></i><i></i><i></i>此。”

“<i></i>别<i></i><i></i>！”彭春怒吼<i></i>抬头，<i></i><i></i><i></i>身。却<i></i>料，被司虎抬腿<i></i>踏，整<i></i><i></i>腰骨<i></i>似<i></i>断<i></i>，<i></i><i></i>颤栗<i></i>收回<i></i><i></i>。

“徐坊主，<i></i>与<i></i><i></i>间，算<i></i><i></i>打<i></i>相识。”

“<i></i><i></i>呢。”

“<i></i>且放<i></i><i></i>，<i></i>回<i></i>山，<i></i><i></i><i></i>替<i></i><i></i>言，此<i></i>四通路<i></i>带，<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>风<i></i>水<i></i>。”

“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>更加风<i></i>水<i></i>。”徐牧摇<i></i>头，<i></i>觉<i></i><i></i>笑。

<i></i>向<i></i><i></i>喜欢与虎谋皮，老虎嘛，<i></i>吃<i></i><i></i>吐骨头<i></i>。