?夜色深<i></i>。

徐牧睡<i></i>木板床<i></i>，<i></i><i></i>思绪万千。脑海<i></i>，<i></i>常跳<i></i>姜采薇<i></i>单薄身影。

沉默叹<i></i>口气，徐牧将桐油灯捻<i></i>微弱，打算休息<i></i>番。

迷迷糊糊<i></i><i></i>。

徐牧<i></i>臂<i></i>凉，回<i></i>头，才<i></i><i></i>木板床<i></i>，<i></i>知何<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>窈窕<i></i><i></i>影。

未等<i></i>口，便被<i></i>影紧紧抱住。

“采薇？”

<i></i><i></i>，姜采薇<i></i>害羞<i></i>性<i></i>，断<i></i><i></i><i></i><i></i>此。

推<i></i><i></i>影，徐牧急忙捻亮<i></i>灯光，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，居<i></i><i></i>喜娘。

“东、东<i></i>。”喜娘脸色羞红，连<i></i>声音，<i></i>变<i></i>微微<i></i>颤<i></i><i></i>。

“喜娘，<i></i><i></i><i></i><i></i>甚！”

“东<i></i>！东<i></i>！<i></i>洗净<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>脏<i></i>！东<i></i>，<i></i>打、打桩儿吧！”

徐牧沉默<i></i>抬<i></i>目光，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜娘，<i></i>仅换<i></i><i></i>红兜兜，<i></i>披<i></i>件薄纱，<i></i>灯光<i></i>映照<i></i>，显<i></i>风<i></i>万<i></i>。

“东<i></i>，<i></i><i></i>喊<i></i>声！别<i></i><i></i>知<i></i>！”

喜娘红<i></i>脸，似<i></i>躺<i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i><i></i>明白，喜娘<i></i><i></i><i></i>报恩。

左右<i></i>古<i></i><i></i>思<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身相许<i></i><i></i>法。徐牧已经<i></i><i></i>婢妻，相许<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>许身<i></i>。

“喜娘，<i></i>快<i></i><i></i>。”

徐牧咽<i></i>口唾液，<i></i>终<i></i><i></i>忍住<i></i><i></i><i></i><i></i>龌龊<i></i>法。

佳<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>衷，<i></i>肯定<i></i>假<i></i>。

“东<i></i>，<i></i><i></i>脏<i></i>，<i></i>洗<i></i>几遍身<i></i>。”

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思。”徐牧叹<i></i>气，揉<i></i>揉额头，才让脑海<i></i><i></i>清明慢慢充斥<i></i><i></i>。

“喜娘，<i></i><i></i><i></i><i></i>此。<i></i><i></i><i></i>帮<i></i>做活计，<i></i>带<i></i><i></i>少散户，<i></i>已经很感激<i></i>。”